Eén van de spectaculairste momenten die ik het afgelopen jaar heb meegemaakt, is mijn bezoek aan de dierenarts in Sri Lanka.
Terwijl ik daar ben, gaat de telefoon en ontvangt de arts een oproep van de rangers. Ik mag meekijken bij het veldwerk en al snel staan wij naast een liggende olifantenmoeder. Er wordt van een paar stokken en een zeil een tent gemaakt om het dier te beschermen tegen de felle zon.
Er moet bloed worden afgenomen via het oor, waarbij wij erg alert moeten zijn. De olifant heeft nog steeds een functionele en krachtige slurf! Zo krijgt zij een stevige tak van de tent te pakken en die breekt alsof het een lucifer is.
Nadat er bloed is afgenomen, wordt het infuus ingebracht. Gedurende drie uur gaat er vijftien liter vocht naar binnen en tevens een breed spectrum aan antibiotica om zoveel mogelijk infecties te bestrijden.
Een ander probleem is het jong die in paniek om de moeder heenloopt. De babyolifant is geen diertje om even bij de oren te pakken, maar 250 kg brute kracht dat nergens aan mee wil werken en maar blijft trompetteren en aanvallen. Dan zie je de ervaring van de rangers: als cowboys met lasso’s binden zij het dier binnen drie minuten aan een boom vast vlakbij de moeder. Zo keert de rust weer terug.
“Veiligheid voor de mensen’ heeft natuurlijk een hoge prioriteit bij een hulpactie. Olifanten zijn kuddedieren en helpen elkaar bij onraad. U kunt zich voorstellen dat er bij paniekgeluiden van de kleine, andere olifanten reageren. Dit gebeurt ook werkelijk! Op een onverwacht moment komt er een olifant luid trompetterend de open plek oprennen. Het is dan van belang om veel lawaai te maken, een schot in de lucht af te vuren en dan maar hopen dat de olifant zich omdraait. De dierenarts vertelt mij dat hij al verschillende keren hierbij een man heeft verloren. Wanneer je langer in de jungle bezig bent, kan je aandacht verslappen met alle gevolgen van dien.
Erg bijzonder dat deze mensen hun leven op het spel zetten om het leven van een olifant te redden.
