Samen met de dierenarts en zijn team staan wij naast een olifantenmoeder in een wildpark in Sri Lanka. De olifantenvrouw ligt op de grond en haar jong staat er in paniek bij. Wij zijn een aantal uur bezig en de situatie voor de moeder ziet er niet goed uit. Nadat het infuus bij de dame is aangelegd, besluit het team het kalf mee te nemen naar het weeshuis.
Dan blijft natuurlijk de vraag: “Hoe krijg je het kalf in een transportkist driehonderd meter verder?”. De rangers hebben dit duidelijk vaker gedaan, want ook dit gaat verbazingwekkend snel. Twee mannen links, twee rechts en één er recht voor. Het olifantje valt de ranger onmiddellijk aan en de man loopt achteruit richting de transportkist. Het dier staat binnen enkele minuten in de kist. Een half uur later wordt de jonge dame bij de vier andere babyolifantjes in het Elephant Transit Home geplaatst. Zij is gelukkig rustig en na wat slurfcontact en duwen, lijken de kleintjes meteen vrienden voor het leven.
Eind van de middag gaan wij weer naar de moederolifant in het wildpark. Er gaat een tractor mee om te proberen het dier overeind te laten staan. De behendige rangers krijgen het voor elkaar om het touw om de olifantkoe heen te leggen. Met bepaalde knopen onder haar rug als steun, komt zij overeind! Helaas had de dame niet voldoende kracht om te blijven staan en daarom wordt er besloten om haar weer rust te geven. Er wordt suikerriet voor haar slurf gelegd waar zij gretig van eet en haar hele lichaam wordt natgemaakt.
De volgende ochtend begint het hele proces opnieuw met dezelfde inzet. Helaas is de olifant de daaropvolgende dag toch overleden. In het veld halen de rangers een aantal organen uit de olifant voor onderzoek. In het laboratorium kunnen zij hiervan leren en het is natuurlijk ook belangrijk voor de statistiek. Wij hebben alles gedaan om moeder te redden, maar helaas is dit niet gelukt. Zo zie je maar weer hoe belangrijk het olifantenweeshuis is, zodat de kleine dame wel kan worden gered.
