De vorige keer vertelde ik hoe wij per boot over het Lago Argentina, het grootste meer van Argentinië, op weg gingen naar de gletsjer Upsala.
Bij een aanlegsteiger stappen wij over in een fourwheeldrive met zeer deskundige chauffeurs. Dit is ook echt nodig, want wij gaan meteen steil omhoog. Over een pad van rotsblokken en modder, rijden wij langs afgronden met diep water. Na een tijdje komen wij op een vlak stukje en is het tijd om uit te stappen. Wij lopen over droge gletsjers en zien rotsen in allerlei onvoorstelbare kleuren en vormen. De meeste blokken zijn super glad gepolijst door de eeuwenlange verschuivingen.
Er is volmaakte stilte, de wind is het enige dat je hoort. Na een stevige tocht, waarbij evenwicht houden zeer belangrijk is, komen wij bij een uitzicht over de bergen en ijsvelden. Het is wederom niet uit te leggen hoe dit voelt.
Ik laat de schoonheid van de natuur op me inwerken en voel me nietig. Alles bij elkaar is dit een dag van zestien uur om nooit te vergeten en dan wordt opeens gezegd dat het mooiste nog moet komen…
Het hoogtepunt van deze reis volgt na een uurtje vliegen vanaf El Calafate, de zuidelijkste plaats van de wereld Ushyaia. Je zit dan toch ruim 15.000 kilometer van huis. Vandaaruit schepen wij in op weg naar Antarctica. Eerst varen wij twee dagen door één van de beruchtste zeepassages. Hier in de Drake Passage komen twee oceanen samen, vandaar ook de vele waarschuwingen om op te passen voor zeeziekte. Je schommelt niet alleen van links naar rechts, maar ook van boven naar beneden. Gelukkig krijgt het deinen geen vat op mij, wat ik helaas niet van al mijn gasten kan zeggen. De scheepsarts deelt een pleistertje uit om achter je oor te plakken waar goede en snelle resultaten mee worden behaald.
Als ik na de lange tocht vaste voet op Antarctica zet, bekruipt mij een speciaal gevoel. Het is de eerste keer dat ik hier ben en wordt omringd door pinguïns, zeeleeuwen en walvissen. Ik besef me dat ik nu op alle zeven continenten dieren in het wild heb gespot. Ik voel mij rijk en gelukkig.
Op de site Ongebaande Paden vindt u meer over deze bijzondere reis van Marjo.
