Vandaag loop ik weer een dagje mee met de dierenarts en zijn team in een wildpark in Sri Lanka. Meteen in de ochtend gaat de telefoon en krijgen wij een noodoproep. Een jonge olifant van ongeveer twee jaar ligt doodstil onder de struiken naast het pad.
Aangekomen op de plek ruiken wij het meteen: stinkende diarree. Er volgt een snelle diagnose, want op deze leeftijd komen bij olifanten nogal eens worminfecties voor. De kleine reus krijgt meteen een vijfliterinfuus. Ondertussen klimt een aantal mannen in de bomen om de omgeving in de gaten te houden. Dit doen zij vooral om er op te letten of de moederolifant terugkomt.
Na een klein uurtje staat de kleine weer op de poten en wordt besloten om het dier een zogenaamde ‘collar’ om te doen. Dit is een GPS-band om haar te kunnen volgen. Na een kwartiertje wordt de olifant toch te zwak bevonden en besluiten wij haar mee te nemen naar het Elephant Transit Home. Hier kan zij voorlopig opgroeien tussen de andere wezen.
Het transport verloopt per tractor. Aangekomen bij het weeshuis wordt de olifant tot mijn verbazing in het meer gelost. Wat blijkt…in het water had zij door de opwaartse druk meer mogelijkheden om te blijven staan!
De volgende dag kom ik wederom in het Transit Home en het olifantje hangt in een prachtig harnas om steun te krijgen. De jonge dame eet vers groen en suikerriet, maar het allerbelangrijkste dat ik meteen zie, zijn de prachtige keutels. Hieruit blijkt dat alles weer werkt. U kunt zich voorstellen dat mijn tijd in Sri Lanka geweldig zijn geweest!
Met deze columns hopen wij en stuk financiële ondersteuning te krijgen om een Eerst Hulp Post in te richten voor weesolifanten die later in de natuur kunnen worden teruggezet kunnen.
Zie hiervoor de pagina over de Marjo Hoedemaker Elephant Foundation.
Het is de bedoeling dat de reportage over het olifantenweeshuis en mijn belevenissen in één van de komende maanden op de Nederlandse televisie wordt uitgezonden.
Ik houd u op de hoogte!
