Op verzoek van een Europese dierentuin heb ik een tripje gemaakt naar Denemarken. Er is mij gevraagd om rondom Aalborg een tweetal aquaria te inspecteren; er moest worden gekeken of het park geschikt zou zijn voor aansluiting bij de dierentuinvereniging.
Nu ben ik geen expert op het gebied van tropische vissen en haaien, maar daarvoor was een specialist meegereisd van het aquarium van Londen Zoo. Mijn taak was om te kijken naar veiligheid, educatie, dieradministratie, hygiëne, restaurants, winkels en alle andere zaken die met welzijn en publiek te maken hebben. Zelfs de speeltuin wordt meegenomen in de beoordeling!
We hebben het hier over aquaria van zeker een miljoen liter water en daarnaast ook nog tientalen kleinere bakken die nog altijd het formaat hebben van een flinke huiskamer. Wat ik bijzonder vond, is het werk wat er komt kijken om zeepaardjes te kweken. Het grootste probleem hierbij is om de minuscule baby’tjes aan het eten te krijgen. Haaien kun je via een training veel leren, terwijl de minipaardjes veel schichtiger zijn.
Beide aquaria lagen aan de kust van Denemarken. Achter de schermen bevindt zich een ware fabriek met tientallen pompen, die de verschillende bakken bedienen met water dat zout of zoet en warm of koud moet zijn. Natuurlijk moet ook het zuurstofgehalte en de verversing optimaal zijn. Zo’n ingewikkelde techniek is duidelijk niet mijn pakkie an.
Met verbazing luisterde ik naar de Londense expert die al die honderden vissoorten bij hun Latijnse naam kent en natuurlijk ook weet waar zij in het wild voorkomen en wat hun precieze leefomstandigheden zijn. Hij beoordeelde of er voldoende schuilgelegenheden zijn in de bakken en of er plekken zijn waar de vissen hun eitjes af kunnen zetten. Al met al was dit voor mij een prachtig kijkje onder de waterspiegel en nu blijkt maar weer, een mens is nooit te oud om wat nieuws te leren.
