Ik breng een aantal dagen een werkbezoek aan een dierentuin in Lampung (Sumatra).
Eén van de klussen was het behoeden van het wegvliegen van een aantal pelikanen. Nadat wij een aantal pelikanen hadden behoed voor het wegvliegen. Daarbij worden er een aantal veren van één van de vleugels van de pelikaan afgeknipt, zodat de vogels wel een stukje kunnen vliegen, maar niet kunnen wegvliegen. Mijn laatste ‘werkdag’ in de dierenpark van Lampung wordt heel mooi afgesloten.
Na de ‘pelikanen-operatie’ komt de vertaler mij melden dat ik de volgende ochtend om vijf uur ’s ochtends klaar moet staan voor een bezoek aan het Nationaal park Way Kambas. Dat moet je tegen mij geen twee keer zeggen, daar komen namelijk nog Sumatraanse olifanten, neushoorns en tijgers voor.
Voor de reis moeten wij 120 kilometer afleggen, maar doen daar ruim vier uur over. De verkeersdrukte is enorm en de wegen zijn bar slecht met diepe gaten in het wegdek en afzettingen op de weg. Onderweg komen wij torenhoge vrachtwagens tegen. Wagens die de afgelopen twintig jaar geen APK-keuring hebben ondervonden. Bij het binnenrijden van het natuurgebied kruizen al snel Java- en laponderapen onze weg.
Neushoornvogels kwetteren ons welkom en wij komen veel sporen en mest van wilde olifanten tegen.
Al snel komen wij terecht bij een zogenaamde ‘olifantenschool’, die bestaat uit ruim zestig olifanten. Deze olifanten kunnen de hele dag vrij rondlopen en zichzelf van voedsel voorzien. Tegen de avond gingen de ‘mahouts’ (olifantendrijvers) de dieren weer opzoeken en worden dan ’s nachts alleen aan een achterpoot vastgezet met een ketting van acht meter. Op deze manier kunnen de dieren zich toch redelijk vrij bewegen. Ruim voorzien van voedsel en onder toezicht, brengen de olifanten de nacht door. De koeien die moederen over een kalf staan in een grote box, uiteraard met zandbodem. De olifanten zien er top uit: goed verzorgde huid, nagels, zolen. Alles in een zeer goede conditie. Wat mij vooral erg aanspreekt, is de vriendelijkheid waarop de mahouts met de olifanten omgaan. Heel rustig, zonder stemverheffing, zonder olifantenhaak of stok: je ziet duidelijk een goede vriendschap tussen een mens en dier. Dit heb ik weleens anders gezien in Azië. Op een gegeven moment komt er een mooie olifantenbul van verre aanlopen terwijl zijn verzorger recht op de rug van de olifant staat. Hoe hij zich in evenwicht houdt op de wiebelende rug van de bul is mij een raadsel.
In het park is ook een succesvol fokstation van de neushoorns aanwezig. Door tijdgebrek kunnen wij hier helaas geen bezoek aan brengen. Erg is dat niet. De vooruitzichten zijn dat ik nog wel een keer bezoek ga brengen aan de dierentuin in Lampung, want daar ligt nog een stevige en lange klus op mij te wachten.
