Het vertrek van tijgerwelp Sergei is een spannend proces. De reis brengt het jonge dier naar Italië waar hij in het gezelschap van een dame zich verder zal ontwikkelen.
Tom is dierenarts van DierenPark Amersfoort, hij heeft Sergei een tijdje voor zijn vertrek verdoofd en om er absoluut zeker van te zijn dat het wel Sergei is die op reis wordt gestuurd, is zijn digitale chip uitgelezen. Gelukkig blijkt het inderdaad om Sergei te gaan. De tijgerwelp is nog geen jaar oud op de dag van zijn vertrek, maar hij weegt nu al 72 kilo. Tegelijk wordt ook zijn gezondheid grondig bekeken. Deze jongeman moet in de toekomst het tijgerstamboek, dat door de Europese Dierentuin Associatie wordt bijgehouden, uitbreiden. Een goede fysieke conditie is dus extra belangrijk.
Zijn twee broers, Nicolai en Fedor, blijven nog bij hun ouders. Waar zij heen gaan en of dat alleen of samen is, is nog onbekend. Een jaar lang is de tijgerdrieling de lieveling van bezoekers en verzorgers geweest, maar er waren ook mensen minder blij. Zo hoorde ik laatst een leuke bijnaam voor de welpen: ‘de slopers’. De tuindienst heeft zijn handen vol gehad aan het onderhouden van het verblijf. Voor jonge tijgers is bamboe mooi speelgoed. Buigend en bewegend door de wind of eigen kracht. De drieling is er uren druk mee en dat bezorgt de groenvoorziening natuurlijk extra werk.
Een andere spannende gebeurtenis in het DierenPark is de ontwikkeling van de gierenkuikens in SnavelRijk. Wij konden niet voorspellen dat dit zo voorspoedig zou verlopen, gezien de vogels tot aan het begin van het jaar geen enkele belangstelling hadden voor de nestkasten in de wand. Inmiddels groeien er twee kuikens op enkele meters afstand van elkaar op en gaat de oudste zelfs al op pad. Sinds enkele dagen doet het dier verwoede pogingen zijn vleugels uit te slaan dat een komisch gezicht oplevert. Onbeholpen en onevenwichtig staat hij op de rand van het nest te oefenen, terwijl ik verderop de fietsboten in de Grote Wildernis mag testen. Ondanks dat ik overvallen wordt door een fikse regenbui, doet het mij denken aan de kanotocht in Zambezi. Ik ben ervan overtuigd dat er nog veel vaker iemand nat zal worden, terwijl hij/zij het fietsen onder de knie proberen te krijgen, want koers houden is makkelijker gezegd dan gedaan.
