Soms krijg ik de vraag of ik nog weleens in Nederland bivakkeer. Het klopt inderdaad dat ik veel op pad ben, maar ook vanuit huis ga ik altijd graag op de fiets de natuur in. Zo ga ik naar Birkhoven, de duinen, de polder en tegenwoordig ook naar het nieuwe natuurgebied in de kom van kruispunt Hoevelaken: De Schammer.
De laatste keer dat ik hier fietste, werd ik werkelijk getroffen door de hoeveelheid verschillende vogelsoorten die daar rondscharrelden. Zo zag ik de blauwe reiger, wilde eend, houtduif, spreeuw, buizerd, aalscholver, kwikstaart, fazant, waterhoen, grauwe gans, Nijlgans, brandgans, merel, meeuw, mus, koolmees, kievit, putter en zelfs een ooievaar. Deze laatste was duidelijk op zoek naar kikkers die daar ook in groten getale zaten te kwaken.
Ongetwijfeld zijn er nog een aantal soorten aan mijn aandacht ontsnapt, maar wat overweldigend welke vogels je daar in een ruim half uur tegenkomt.
In de Eempolder zag ik drie koppels zwanen die bij elkaar negentien kuikens hadden. Bij de tientallen wilde eenden zijn tien pulletjes per stel heel normaal, maar die kleintjes worden lang niet allemaal volwassen. Daar zorgt diezelfde natuur wel weer voor, omdat snoeken, reigers en buizerds ook hun dagelijkse portie voedsel nodig hebben.
Het hoogtepunt voor mij was dat ik voor de eerste keer een goudvink kon waarnemen in Birkhoven. Misschien is dit voor een ander een normale gast, maar mijn hart maakte werkelijk een sprongetje. Ik vond het een ontdekking en ben het vogeltje zeker tien minuten blijven volgen. Zo zie je maar weer dat je het moois ook dicht bij huis kunt vinden.
Bij mij op het balkon is het trouwens ook nog steeds een komen en gaan van koolmezen. Zo heb ik twee gevulde nestkastjes in het zicht waar de hele dag een enorm gepiep uitkomt. Dit is natuurlijk een goed teken van leven, maar helaas weet ik dat ondanks alle moeite die de oudervogels nu doen, zij lang niet allemaal een jaar oud worden.
