Laatst kwam ik een voor mij wel heel vreemd lijstje tegen, genaamd: ‘levensgevaarlijke vogels’. Op de eerste plaats stond de helmkasuaris. Dat doet mij denken aan toen ik in mijn vroegste jeugd mocht meehelpen in Burgers’ Zoo in Arnhem. Daar zag ik hoe een helmkasuaris door een aantal verzorgers heel langzaam met een stevig hekwerk naar het nachthok werd geleid. Op het moment dat de vogel bijna bij de deur was, draaide hij zich om en met een trap vernielde hij het hekwerk. Dat maakte diepe indruk op mij en nu nog heb ik een heilig respect voor onze kasuarissen in het DinoPark.
De tweede op de lijst is de struisvogel en ook dit dier staat bekend om zijn stevige poten. Ik heb hen het schors van de boom zien aftrappen (waar ik mij achter verschuilde) en dit zijn dus ook geen lieverdjes.
De derde, de zwartrugfluitvogel, is voor de mens volkomen ongevaarlijk, maar als een andere vogel in de buurt van zijn nest komt, is het een furie. Bij de vierde, de zilvermeeuw, kan ik me niet veel voorstellen.
De vijfde, de knobbelzwaan, staat bekend om zijn felle vleugelslagen, die hij uitdeelt om zijn broed te beschermen. Op de rest van de lijst staan de ijsduiker, de gestreepte bosuil en ook de lammergier. Deze staat er op, maar dat komt nog uit de tijd dat mens dacht dat deze vogel kinderen en lammeren stal. Dit is overigens echt een fabeltje, want gieren kunnen helemaal niet jagen of een levende prooi veroveren. Zij hebben namelijk geen klauwen die kunnen vastgrijpen, alleen maar vasthouden om dan met hun snavel het aas los te trekken.
Blijft de sneeuwuil en de roodstaartbuizerd nog over. De eerste is trouwens de enige uil die open en bloot midden in het veld een kuiltje maakt en daar zijn eieren in legt. Deze vogel is levensgevaarlijk voor de lemmingen die vooral tijdens het grootbrengen van de kuikens bij tientallen worden gevangen. De roodstaartbuizerd is ook zo’n territoriumbeschermer, maar daar weten wij in Nederland inmiddels ook, want ieder voorjaar duikt er weer een krantenkop op met een aanvalslustige buizerd of oehoe.
