Weer terug in het Krugerpark in Zuid-Afrika. Deze keer samen met twee goede vrienden. Met drie mannen op reis, heeft toch iets makkelijks en ongecompliceerds.
Met vrouwen reizen heeft ook zijn voordelen, maar toch…
Lekker relaxed een eekhoorntje voeren heeft ook wel iets…
Het grootste verschil met mijn vorige bezoek is de groene staat waarin het park zich verkeerd. Dit heeft te maken met de zon waar wij veelvuldig van kunnen genieten, maar ook het vele water valt. Deze combinatie van licht en water zorgt ervoor dat ik het park in zo’n weelderig groen jasje heb gezien. Toch heeft dit ook een nadeel: het zorgt ervoor dat op de bekende drinkplaatsen waar normaal gesproken altijd veel dieren verzamelen, minder dieren te zien zijn. Er is nu namelijk al voldoende water in de jungle aanwezig en tja … waarom naar een verre waterplas lopen als er ook water binnen handbereik is.
Tijdens ons bezoek, komen wij desalniettemin impala’, zebra’s, gnoes en bavianen tegen, minder frequent zien wij olifanten en buffels die wij minder vaak tegenkomen.
Een fascinerend gezicht, hoe crue het ook klinkt, is een dood nijlpaard die midden in de rivier drijft op zo’n twintig meter van ons. Waarschijnlijk ligt het kadaver er net, want wij zien voor onze ogen een groep krokodillen, stroomopwaarts richting een heerlijke maaltijd zwemmen. Prachtig om te zien hoe op zo’n moment de rangorde in een krokodillengroep wordt bepaald. De grootsten krokodillen voorop. Logisch, want zij zijn de sterkste. Met hun zware kaken kunnen zij de buik van het dode dier open scheuren. Dit doen zij met een zogenaamde ‘dodenrol’. De krokodil draait dan met het alle kracht een stuk van zijn prooi eraf, slikt het stuk vlees in één stuk door. Als er eenmaal een opening in het kadaver is gemaakt, mag de rest van rest van crocs dichterbij komen en ook mee smullen.
De volgende dag komen wij terug bij het kadaver. Tot onze verbazing hebben de krokodillen niet stilgezeten. Helemaal niets, maar dan ook werkelijk niets, is er van het koningsmaal over dat gisteren nog lag te pronken in het water. Zo wordt maar weer eens duidelijk: de natuur is echt functioneel en ruimt alles op tijd weer op.
