Zoals ik twee weken geleden al in mijn column vertelde, heb ik voor de organisatie PUM, Netherlands senior expert, een bezoek gebracht aan de dierenruin op Sumatra in de stad Lampung.
Dit park loopt in vergelijking met de Nederlandse parken ver achter. Ik heb geprobeerd om specifieke kennis en kunde over het beheer van dierenparken over te brengen op de mensen die in de Zoo van Lampung op Sumatra in Indonesië werken.
In het park liggen tientallen kilo’s plastic verspreid. De Aziatische bevolking neemt altijd voedsel mee naar huis. Ondanks dat er honderden vuilnisbakken in dit dierenpark zijn neergezet, laten zij hun troep gewoon op de grond slingeren. Om deze troep op te ruimen, wordt het afval op één stapel gegooid en in de brand gestoken. Niet bepaald milieuvriendelijk.
Er valt in dit park een hoop te verbeteren, dus er is een hoop te doen. Ik heb er tientallen gesprekken gevoerd, workshops gehouden, praktisch meegewerkt met het inrichten van verblijven, gekeken naar de juiste voeding voor de dieren en ook is er veel tijd gestoken in het verbeteren van de hygiëne. Er wordt bijvoorbeeld vijftig kilo bananen in een hok neergelegd en dat fruit wordt pas vervangen als alles op is. Je kunt je dus wel voorstellen hoe dat er uitziet na dagen in een snikhete temperatuur te hebben gelegen: pikzwart en duizenden vliegen erop.
Ook wordt mij door het personeel in het park de vraag gesteld: “Kan jij zorgen dat wij dieren uit Europa krijgen?. Dit kan natuurlijk niet zomaar, daar is nog een lange weg voor te gaan. Dit park is nog lang niet klaar om dieren wilde dieren te onderhouden. Daarnaast moeten er voor wilde dieren ook veel veterinaire en andere vergunningen zijn. Ander puntje is dat alle dieren per vliegtuig naar binnen moeten worden gevlogen; een zeer kostbare aangelegenheid. Ondanks dat dit park van ver moet komen, is het bezoek een fantastische ervaring.
Ik ga beslist nog een keer terug om park verder te helpen. De medewerkers zijn erg leergierig en ik vind dat ook de jeugd op Sumatra het recht een dierenpark te bezoeken waar zij wat kunnen leren over hun prachtige natuur. De natuur die, zeker in zo’n dichtbevolkt land (op de wereldranglijst van meeste inwoners staat dit land op de vierde plaats), duidelijk onder druk staat.
