Sinds begin januari van dit jaar zijn Marjo en Liesbeth weer voor een periode van 4 weken in het Krugerpark. Langzaamaan komen nu ook berichten uit het Krugerpark berichten van de eerste hand binnen. Op 9 januari meldt Marjo dat het park nu al twee jaar door voortdurende droogte wordt geteisterd. De savanne is kaal en begint door de dorre droogte hier en daar de aanblik van een beginnende woestijn te krijgen. Vooral voor veel hoefdieren, grazers, is het kommer en kwel. De laatste keer – dat was november 2016 – was er al weinig of helemaal geen gras. Terwijl de giraffen nog wel hoog in de bomen wat blad vinden, zijn de olifanten begonnen bomen en struiken te ontwortelen. Dat is geen goed nieuws. Het betekent dat deze flora zich niet kan herstellen. Erger nog is het met de nijlpaarden en buffels gesteld. Het tekort aan groen is voor deze dieren fataal. Op sommige plaatsen is de parkleiding begonnen met dieren af te schieten. Dit om ze voor een vreselijke hongerdood te behoeden. Zo zijn er al tientallen dieren omgekomen.
voorzichtig herstel
Nu – het is half januari 2017 en hartje zomer – heeft het weer een aantal weken regelmatig geregend. Dat is direct aan de natuur te merken. Die herstelt zich razend snel. Er ontluikt opnieuw een groen tapijt over de savanne. Rivieren vullen zich met het wassende water en stromen zoals gewoonlijk weer meanderend door het landschap. Rond de natuurlijke drinkplaatsen verzamelt het wildlife zich weer in groten getale. De dieren tonen zich weer in een glanzende vacht en zijn zichtbaar energieker nu de ergste droogte voorbij is. Zoals de foto hiernaast – die Marjo vandaag vanuit het Krugerpark stuurde – laat zien is het leed, althans voorlopig weer, geleden. Toch zijn er veel opmerkelijke verschillen ten opzichte van de bezoeken in voorgaande jaren, aldus Marjo in zijn Krugerpark berichten. Zo zijn de marula-vruchten, waar veel dieren dol op zijn, nog niet gerijpt. De marulaboom, die ongeveer 10 meter hoog wordt, groeit op de savannes van zuidelijk Afrika. De rijpe marula is lichtgeel en heeft een leerachtige schil, die wit vruchtvlees omsluit met daarin een grote pit. De vrucht heeft de grootte van een pruim en bevat viermaal zoveel vitamine C als een sinaasappel. De smaak laat zich niet gemakkelijk omschrijven. Enerzijds is de marula zoet als een peer, anderzijds heeft de vrucht ook iets van het friszure van appels en lijkt de smaak wat op die van een mango. Olifanten zijn er dol op en dat levert vaak komische taferelen op. Na een overvloedig marula-maal waggelen de dikhuiden dronken vanwege het gistende vruchtensap in hun maag over de savanne.
complexe natuurverbanden
De natuur laat zich ‘lezen’ aan haar ‘producten’. Naast dat de marula vruchten ( nog ) niet rijpen, lijken de gnoes niet te kalveren. Ook zijn er beduidend minder impala’s te bespeuren, die normaal gesproken in grote kuddes over de savannes zwerven en die je als bezoeker niet over hun elegante kopjes kunt zien. Aan de andere kant is de olifantenmest niet, zoals gebruikelijk, bruin en droog maar dun en papperig. Dat ligt dan weer aan de overvloedige regen van de laatste dagen. Olifanten eten nu veel gras, waar hun maag niet zo goed weg mee kan als met struiken en takken. Een ander opvallend verschijnsel is dat er momenteel veel meer giraffenbaby’s vrolijk achter hun moeders aan huppelen. Dat is dan weer de winst voor de giraffen populatie, die hun voedsel hoog in de bomen heeft kunnen blijven vinden. Daarnaast zijn er voor de leeuwen en andere vleesetende roofdieren vanwege de droogte overal veel kadavers te vinden. Zo vallen er veel minder giraffenbaby’s ten prooi aan de altijd jagende en roofzuchtige leeuwen.
berichten Krugerreservaat van 13 januari
Marjo aan het woord: “Vanmorgen zijn we om 04.30 uur de poort uitgereden van Skukuza. Het is nog pikdonker. In het licht van de koplampen flitsen talloze impala oogjes in het duister van de bush. Vlak bij Crocodil bridge, wanneer we ongeveer tien kilometer op pad zijn drentelt een koppeltje slaapdronken neushoorns voorbij. Later op de dag zullen we er bijna 20 tegenkomen, maar daar hadden we op dat moment nog geen idee van. We zijn een half uurtje verder, wanneer er een groep van 8 hyena’s onstuimig langs de auto rent. Ze hebben ongetwijfeld geluiden opgevangen, dat er prooi te halen valt.”
Kaapse otters
“Een absoluut hoogte punt voor mij is vandaag de ontmoeting met een koppel Kaapse otters. Zelfs na 20 jaar het Krugerpark meerdere malen per jaar bezocht te hebben, heb ik er nooit ook maar een glimp van het diertje op kunnen vangen. Ik had gehoord dat ze in het park voorkomen, dat was alles. Maar nu treffen we een stel dartel spelend op een klein zandstrandje, op hooguit tien meter van ons vandaan. Heel bijzonder.”
