Ter voorbereiding op een demonstratie over poep, loop ik de giraffenstal binnen om een giraffekeutel op te rapen. Overigens voor zo’n groot dier, heeft een giraffe maar een heel klein keuteltje. Het drolletje is niet groter dan een flinke knikker en net zo mooi rond.
Op het moment dat ik binnen loop, zijn de verzorgers bezig met het bijwerken van de hoeven van een giraffe. Dat klinkt heel eenvoudig, maar daar komt veel voor kijken. Op de eerste plaats moet je als verzorger het vertrouwen van het dier winnen, dit kan gaan door voedsel direct aan te bieden en daarbij iedere keer wanneer het dier iets goed aanpakt een klikje geven met een speciaal klikkertje. Zo gaat de giraffe een verband zien tussen het geluid en iets lekkers. Wij zijn met deze training begonnen, om de giraffe zo dichtbij te kunnen onderzoeken zonder dat er verdoving nodig is.
Het is tijd voor een volgende stap in de training als de giraffe onmiddellijk op de klik wat lekkers komt halen en blijft staan, Met een tennisbal op een stok wordt dan heel voorzichtig langs de benen van de giraffe gestreeld. Na een aantal malen raakt de giraffe er aan gewend dat zijn been aangeraakt wordt en dan kunnen de dierverzorgers langzaam de hoeven aan gaan raken. Als het goed blijft gaan, wordt er met een zachte borstel over de hoeven geveegd, daarna met een vijl en zo wordt er heel langzaam iedere keer een beetje meer druk gezet.
In dit stadium zijn we nu. Zo gauw de verzorgers in de stal komen, komt de giraffe zijn hoef aangeven via een speciaal daarvoor bestemd deurtje. Ik kan u wel vertellen dat het vijlen een fikse klus is, want de hoeven zijn staalhard. We zijn blij dat de controle op deze wijze zonder risico’s verloopt. De enige reden dat het lukt, is toch weer dat ook in dit geval de liefde door de maag gaat.
