Geschokt en verbijsterd was ik afgelopen zondagmorgen toen mijn collega Fred Vis mij belde en vertelde wat hij net op de radio had gehoord. Tbilisi Zoo staat onder water en tientallen grote roofdieren, zoals leeuwen, tijgers, beren, wolven en hyena’s zijn verdronken of zwerven door de stad. Er loopt zelfs een nijlpaard op het nabijgelegen verkeersplein, achterna gezeten door dierenartsen, verzorgers, politie en leger. Deze mensen proberen de dieren te verdoven of te vangen.
Sommige dieren kunnen zij redden, andere moeten zij afschieten. Zelfs een groot deel van de groep pinguïns, die pas sinds vorig jaar in het park woont en een topattractie is, is verdronken tijdens het noodweer.
Zelf werk ik al ruim zes jaar intensief met deze dierentuin samen als mentor voor de Europese vereniging van dierentuinen.
Het nieuws van Fred op zondagmorgen trof mij hierdoor enorm, evenals het overlijden van de drie verzorgers bij deze ramp. Ik kende deze mensen goed, het waren harde werkers. De vele veranderingen die in de afgelopen tijd hebben plaatsgevonden om een volwassen lid te worden van de vereniging zijn van zaterdag op zondag nacht ruw verstoord door een enorme regenbui. Het regende zo hard dat de plaatselijke rivier en vermoedelijk slecht werkende riolering het niet aankon en er een vloedgolf ontstond.
Tbilisi Zoo ligt bovendien in één van de laagst gelegen gebieden van de stad, waardoor de tuin binnen enkele uren twaalf meter onder water komt te staan met alle gevolgen van dien. Veilige roofdierverblijven met ruim vier meter hoge afscheidingen werken bij zulk snel stijgend water niet meer. De katachtigen en andere diersoorten zwemmen met het water mee omhoog, ontsnappen of verdrinken.
Op dit moment heerst er vooral grote verslagenheid die wordt versterkt door het verlies van drie collega’s. Nog altijd worden een aantal dieren vermist die rondzwerven in de verwoeste gebouwen of de storm niet hebben overleefd. De dieren kunnen op deze manier een gevaar vormen voor de dakloze bevolking. Dit gegeven houdt iedereen in opperste staat van paraatheid. De Europese dierentuinvereniging biedt alle mogelijke hulp aan. De vereniging realiseert zich dat het in eerste instantie vooral om geld gaat. Naast financiële hulp wordt er gelukkig ook veel directe hulp en bijstand uit andere parken aangeboden om bijvoorbeeld de dierentuin in de nabije toekomst weer aan dieren te helpen.
Wat bij mij grote boosheid opwekt, is dat ik maandagochtend in de Telegraaf een foto van een verdwaasd nijlpaard zag met als bijschrift: ‘Op zoek naar een nieuw horloge?’ Snappen zij de achtergrond van een dergelijk drama dan niet?! Regelmatig schrijven zij uitgebreide artikelen over geredde hondjes en katten die uit de bomen worden gehaald, maar blijkbaar kun je hier wel de draak steken omdat dit verder weg is.
Wat een drama. Ik heb de berichtgeving geprobeerd te volgen via de Georgische media en de Facebookpagina van de zoo.
Steeds nog duiken dieren op, waaronder zelfs kennelijk een pinguin in Azerbaidzjan. Diep onder de indruk van uw persoonlijke relaas gisteren in DPA. Ik hoop dat u Zurab Gurielidze en zijn team bij kunt staan bij het realiseren van het herstel van de zoo. Mij rest niet anders dan bij te dragen aan de crowdfunding aktie die recentelijk is gestart ter ondersteuning. Misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar toch.